امسال توی انتخابات شرکت نکردم.
همه هم می گفتن شرکت کن ولی گوش نکردم.
یه دلیل داشتم که به نظر خودم قانع کننده بود.
ما برای اعتراض به وضع موجود هیچ ابزاری نداریم.
اگه بریزیم تو خیابون که یه سری اغتشاش‌گر و فرصت طلب و معاند میان وسط کار رو خراب میکنن و نهایتا نتیجه ی عکس می ده . ما میشیم بده کار و دولت میشه طلبکار.
صدامون هم که به جایی نمی رسه.
تنها راهش همین شرکت نکردن توی انتخابات هست.
اگه شرکت کنیم میگن اینا که همیشه در صحنه هستن. چه گرونی بشه چه ارزونی . چه کار باشه چه نباشه . چه فساد باشه چه نباشه . چه عدالت باشه و چه نباشه . در هر صورت فرقی نداره .
ولی وقتی شرکت نکنیم و درصد مشارکت مردمی کم بشه می فهمن که ما هم آستانه تحمل داریم.
شاید به نظر بعضی ها حفظ اصل نظام و کور کردن چشم دشمن واجب تر از رسوندن صدای اعتراض به گوش مسئولین باشه ولی به نظر من این نظام در صورتی حفظ میشه که مسئولین به فکر مردم باشن و خواسته های اونها را بر طرف کنن. در صورتی پا برجا می مونه که مسئولین از خواب بیدار بشن و یه فکری به حال فساد و ظلم و نابرابری اقتصادی بکنن.
- شنبه ۳ اسفند ۹۸
