زمانی بر این باور بودم که حتی اشیا و جمادات هم ذی شعور هستند.
اما حالا گیر کرده ام میان مشتی انسان بی شعور.افرادی حتی از جمادات هم پست تر و فرومایه ترند.
آنقدر چشمانشان را بر روی حقایق بسته اند که دارند در خواب جهالت هایشان غرق می شوند.
آنقدر به ندیدن خو گرفته اند که بصیرت را جاهلانه و اندیشمند را ابله می خوانند!
خدایا نمی خواهم نا شکری کنم، قطعا گناه بزرگی کرده ام که گرفتار این جماعتم ساخته ای، اما . . . تا همرنگ بدرنگی هایشان نشده ام ، نجاتم بده .
خدایا اگر سرنوشت من همین است که با این ها صبح هایم را به شب برسانم، لااقل آنقدر شعور به من بده تا این بی شعور ها را نادیده بگیرم.
آمین.
- چهارشنبه ۱۳ آبان ۹۴
