دست نوشته های یک فیزیکی

از دوستام شنیده بود که : «هادی صدای زن گوش نمی‌کنه. اگه هم کسی پخش کنه پا میشه می‌ره بیرون.»

بهشون گفته بود که : «اینجور آدما ممکنه نیفتن داخل چاه، ولی همیشه از لذت دیدن آسمون محرومن.»

رفتم بهش گفتم :«نمی خواد نگران باشید که بعضیا به خاطر اینکه توی چاه نیفتن از دیدن آسمون لذت نبرن.شاید اونا آسمون رو زیر پاشون می بینن که سرشون رو بالا نمیارن.»

اولش خوشحال بودم که این جواب رو بهش دادم ولی بعد نگران شدم.

نگران شدم چون این جمله ها عمق یک شکاف بزرگ رو نشون می ده.شکاف بین طرز فکرها.شکاف بین روح اعتقادات.اعتقادات به ظاهر همشکل.

و این نگرانی خوبه.مثل یک چراغه که داره روشن میشه و من کم کم دارم می بینمش.